Ondanks
dat er een positieve beweging is binnen onze regio om de zorgvraag leidend te
laten zijn en de klant centraal te stellen, verbaas ik me nog met regelmaat
over de controledrang en de bureaucratie op sommige onderdelen.
Die
juiste interventies bepalen we als zorgverleners samen met de klant en zijn netwerk,
dus daarmee zit het wel goed. Maar met de snelheid waarmee we de interventies inzetten om erger te voorkomen, ... daar kan het beter!
Hannie,
wmo-consulent in de gemeente belt me ongerust op, nadat ze bij een klant een
keukentafelgesprek heeft gevoerd. Zij wil deze heer naar mij verwijzen.
Volgens haar is er veel aan de hand.
De heer Simons in kwestie, een 85-jarige weduwnaar, ligt de hele dag en nacht in bed. Hij kan niet
meer voor zichzelf zorgen. Hij valt regelmatig en hij komt de laatste maanden
niet meer de deur uit. Zijn zus is ten einde raad. Ze heeft de laatste tijd veel
ruzies met haar broer omdat hij niets meer doet en niet naar haar luistert.
Het
volledige huishouden, de lichamelijke verzorging, de maaltijdvoorziening en de
hand- en spandiensten zijn inmiddels volledig overgenomen. De zorgen om haar
broer en de mantelzorgtaken bij zus Mia stapelen zich alleen maar op. Hannie
vermoedt cognitieve problemen, alcohol-abuses, overbelasting van de zus en
eenzaamheid.
De huisarts
vindt dat er maar zo snel mogelijk opname in een verpleeghuis moet worden geregeld.
Maar dat wil de heer Simons helemaal niet. Volgens hem gaat het allemaal prima en doet hij
nog alles zelf.
"De huisarts vindt dat er zo snel mogelijk
opname in een verpleeghuis moet worden
geregeld."
opname in een verpleeghuis moet worden
geregeld."
Binnen twee weken na het telefoontje van Hannie, is de diagnose dementie gesteld. Samen met de heer Simons ben ik bij de dagbesteding gaan kijken. Ik heb zijn zus kunnen
uitleggen waardoor de passiviteit en verwaarlozing bij haar broer veroorzaakt
werden en we hebben een zorgtraject vastgelegd. Ter
overbrugging van de WLZ-indicatie (Wet Langdurige Zorg) heb ik Hannie gevraagd om zoveel als
mogelijk uren dagbesteding te indiceren. Hierdoor kan de fors overbelaste zus ontlast worden. Maar bovenal: de heer Simons kan ook weer onder de mensen komen, zijn warme maaltijd genieten en toezicht krijgen,structuur en vooral
liefdevolle, warme aandacht. Zodat hij weer een reden heeft om 's morgens zijn bed uit te komen.
Zo
gezegd zo gedaan.
Alles
geregeld zou je zeggen. Helaas heeft het nog 3 weken geduurd, voordat de heer daadwerkelijk kon starten op de dagbesteding. Want
eerst moest alles administratief worden verwerkt. Helaas is het per met ingang van dit jaar niet meer mogelijk om dringend benodigde zorg en begeleiding reeds in te
zetten, voordat de indicaties in de systemen van gemeente en zorgaanbieder
verwerkt zijn. Nieuwe regeling!
Jammer
genoeg blijkt dat de systemen toch nog vaak leidend zijn, met alle mogelijke,
nadelige, mijn inziens onnodige consequenties voor de klanten.
Dankzij
de beschermengel van de heer Simons en de grote verantwoordelijkheid en tomeloze
energie van Mia heeft de bureaucratie in dit geval niet geleid tot een
crisisopname of erger.
Excelleren
in zorg is de gezamenlijke ambitie die we hebben in Parkstad. Tuig dan geen
bureaucratie op, maar breek deze af en geef vertrouwen.
Bij
mensen met hoog complexe problematiek kan een dag eerder of later inzetten van
de juiste interventies het verschil maken.
Waarom
moeilijk doen als het ook makkelijk en beter kan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten